De hond die niet kon lopen

Vrijdag 29 juni - Neustadt -> Scharbeutz -> Travemünde -> (per boot) -> Lübeck -> (per trein)  Hamburg; 820/ 46 km gefietst; prachtig weer, 25 gr, westenwind.
Zaterdag 30 juni - Hamburg -> (per trein) Nederland.

Het echtpaar Heino en Dorothea verdienden de kost als binnenvaartschippers. Toen alle schepen nóg groter moesten worden en er zowat zeven dagen (en nachten) gevaren moesten worden om het zout in de pap te verdienen, ging het roer om. Letterlijk. Ze besloten te gaan werken voor een toeristische vaardienst tussen Lübeck en Travemünde. Een uur en drie kwartier enkele reis. In een adembenemend kalm tempo. Heino staat aan het roer en levert zo 'ganz nebenbei' deskundig en humoristisch commentaar op alles wat een stuur- en bakboord te zien is en dat is veel. Dorothea verkoopt kaartjes en zorgt onderweg voor de innerlijke mens. Ze is heel tevreden: 'We kunnen het water niet missen en zo kunnen we samen blijven varen.' *)

Met de boot van Travemünde naar Lübeck zoals ooit de Hanzekooplieden

Deze dag was een soort weerzien van plaatsen die voor mij een diepere betekenis hebben. Het gaat 't kader van een blog te buiten, maar dat was de reden dat ik via Scharbeutz,  Travemünde en Lübeck fietste. Los van de persoonlijke betekenis, zijn de eerste twee bekende badplaatsen aan de Oostzee. Het waait er altijd en om van de nood een deugd te maken (lees: eraan te verdienen), worden er op alle stranden 'Strandkörbe' verhuurd, waarin je heel knus met z'n tweeën kunt zitten. Of andere dingen kunt doen natuurlijk. Er zijn zelfs hokjes waar je je decent kunt verkleden. Voor een beetje een preutse badgast een absolute must!

Wat me opviel, was het grote aantal buggy's op de strandpromenade. Als ze geduwd werden door een jonger iemand, was dat bijna altijd een jonge vrouw die aan het telefoneren was en weinig oog leek te hebben voor het kind dat ze bij zich had. Werd de buggy echter geduwd door een oudere dame, dan zat er meestal een hondje in de buggy. De tweede helft van het oudere echtpaar liep er doorgaans naast, maar het gesprek was al jaren geleden opgehouden. Nou wist ik niet dat honden zo'n moeite hebben met lopen, maar hier schijnt het in ieder geval zo te zijn. 

Lübeck ligt aan de Trave, aan een soort natuurlijke binnenhaven. Deze beroemdste Hanzestad vanaf de zee naderen heeft iets spectaculairs. Zo voeren ooit de Hanzekooplieden binnen als ze met een kostbare lading van laken, zijde, bont of vis terugkwamen uit Brugge, Londen, Bergen of Novosibirsk. 

Iedere tijd heeft z'n eigen. Behoeften. Nu kom je o.a. langs het grote magazijn van Lidl van waaruit de Scandinavische vestigingen worden bevoorraad. Verder vaar je langs de enorme papieropslagplaatsen van de Springer Presse waar het papier opgeslagen ligt waarmee kranten als Bild gedrukt worden. Er ligt net een schip te lossen. Het papier wordt op enorme rollen aangevoerd uit Finland. Het speciale papierschip doet er 32 uur over om naar de Finse thuishaven te varen en vaart voortdurend heen en weer.

Het lijfblad van vele Duitsers, Bild

Lübeck voelt vertrouwd aan na mijn verblijf daar vorig jaar tijdens het fietsen van de Hanzeroute. 

Eerst maar 's naar het station omdat ik vanuit Hamburg terug ga met de trein naar Nederland en reserveren is dan wel zo handig Al met al is het daarna zo laat dat doorfietsen naar Hamburg niet meer realistisch is en omdat ik er vanavond zou slapen bij een vriendin pak ik de trein.

De uren die ik nu niet hoef te fietsen besteed ik in het prachtige Hanzemuseum in Lübeck. Mensenlief, wat is dat een boeiend museum als je van geschiedenis houdt. Ik was er al eerder geweest, maar heb nog steeds maar een stuk gezien. Ook dit is een echte aanrader - los van het feit dat Lübeck een prachtige stad is waar je goed een paar dagen kunt zoekbrengen.

Het Hanzemuseum in Lübeck. Vanaf het terras heb je een prachtig uitzicht over de Trave.

*) rederij Könneman, vaart van eind maart tot half oktober tussen Travemünde (Prinzenbrücke) en Lübeck (Drehbrücke Holsteinhafen); €16 pp,  je fiets mag gratis mee.