Dinsdag 19 juni; Vejen -> via nat. Deense fietsroute 6-> Kolding -> brug over Kleine Belt -> Middelfart -> Hamdrup -> Odense; Danhotel Odense City; 428/108 km; fris, zonnig, sterke westenwind.
Bizar. Precies op het moment dat ik hoor van het overlijden van Clemens Sweerman, de maker van de route die ik aan het rijden ben, verlaat ik de Jutlandroute. Het voelt als een dubbel afscheid.
Doordat ik onvoldoende tijd heb om tot Skagen te fietsen en ook nog Kopenhagen te bezoeken, heb ik gekozen voor een compromis. In Vejen verlaat ik de Jutlandroute om naar het oosten af te buigen, richting Kopenhagen. Na Kopenhagen fiets ik dan richting Duitsland. Ik zie wel hoe ver ik kom en pak uiteindelijk de trein naar huis.
Vejen is een echte sportstad. Er zijn sportscholen (geen fitnesscentra maar middelbare scholen speciaal voor sporters) en er is een enorm sportcentrum inclusief een hotel, huisjes en een camping. Het is een all in concept: de hele dag komen er mensen sporten, blijven er wat eten, ontmoeten er hun vrienden etc. Echt een prima plek om te overnachten.
Omdat ik niet zo heel veel dagen meer heb, besluit ik in één keer door te fietsen naar Odense. Dat is zo'n 100 km via de nationale fietsroute nummer 6. Er zijn nog geen gps-tracks van deze route, dus dat wordt bordjes in de gaten houden i.p.v. af en toe een blik op de gps te werpen om te zien of het nog goed gaat.
Voor mij is dat belangrijk want ik ben een ongelooflijke dromer op de fiets.ik hou me meer bezig met de historische verhalen, kletsen met de mensen die ik tegenkom en de vogels die ik hoor dan met zoiets onnozels als routeaanwijzingen. Zo'n gps fungeert voor mij als een soort blinde geleidehond: hij zorgt dat ik kom waar ik wezen moet.
De Deense nationale fietsroutes worden aangegeven door witte letters op een blauw bordje. Niks moeilijks aan. Ik vertrek welgemoed vanuit Vejen om koers te zetten naar Kolding. Voor Kolding (26 km) gaat het al drie keer mis: de bordjes zijn onvindbaar, er is een straat opgebroken en het bordje ligt er doelloos bij, enfin dat soort werk. In Kolding (mooie oude binnenstad trouwens) heb ik drie kwartier nodig voor ik weer op de route zit... &#@÷^;^#
Alles heeft een zonzijde. Het schijnt dat puzzelen je leven aanzienlijk verlengt en als dat klopt, heb ik vandaag tien jaar bijverdiend! Want natuurlijk was het niet alleen in Kolding gezeur met de route. Een stuk verder had iemand een bloempot voor het routebordje gezet en vijftien km voor Odense had een grapjurk twee bordjes, elk naar een andere richting wjjzend, op één kruispunt gezet. Je zult het maar nodig hebben voor je kicks...
Was het dus een vervelende dag? Welnee, het was heerlijk en ik heb intens genoten. Er was regen afgegeven maar de zon brak door en het bleef zonnig tot ik in Odense was om 18 u. Er woei een stevige westenwind, dus die had ik comfortabel in de rug.
Verder heb ik in Mittelfart voor het eerst de Deense nationale trots, pølser (worstjes) geproefd, onderwijl genoeglijk kletsend in een soort van Deens met een lief oud echtpaar. Een eindje verder heb ik bij de Lidl heerljjke Skyr met verse kersen voor de lunch gekocht en lekker in het zonnetje op een pallet met zakken tuinaarde opgegeten. Daarna zag ik een kiekendief en stond ik met de kijker een hele tijd langs de kant te genieten van deze prachtige vogel.
Daarnaast was het landschap en waren sommige huizen zó mooi! Fietsend door een golvend landschap tussen de rijpende gerst met overal bosjes en struiken en hier en daar een lief dorpje geurend naar bloeiende lindes. Wat héb je meer nodig om gelukkig te zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten